Wie heeft ze niet, herinneringen aan sleetje rijden in vers gevallen sneeuw.
Samen met je broertje, zus, vriendjes en vriendinnetjes naar duin of een slee heuveltje.
Warme muts op en wanten aan, de hoge duin of heuvel opklauteren met de slee achter je aan trekkend en als je puffend boven bent met een snelle vaart weer naar beneden.
Vervolgens weer naar boven, tot je moe en voldaan als het bijna donker wordt weer naar huis moet gaan.
En thuis staat er in de voortuin de sneeuwpop die je eerder die dag al gemaakt had te pronken in de schemering.
Natte kleding, koude handen en voeten, een heleboel wanten op de verwarming en laarzen bij de deur.
En dan maar wachten tot je wanten weer droog zijn, zodat je na het eten en net voor je bed gaat toch nog even een sneeuwballen gevecht met de buurkinderen kunt houden (want voor je het weet is de sneeuw weer weg).
Mijn PieniMini popjes laten deze herinnering weer tot leven komen, laat de sneeuw maar komen, ik heb er zin in........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten